BU ÜLKE DÜZE ÇIKAR…

Gazeteci-Yazar - Recep YILMAZ

Günaydın Türkiye.

Günaydın sevgili Okurlarım.

Bence bugünkü krizin çözümü için yalnızca kişileri eleştirerek yola koyulursak hiçbir yere varamayız. Çözüm sistemde, çözüm bu sistemde ısrar eden beyinlerde. Bunu tabana anlatmadıkça, bir yere varılmaz.

Sistemi anlatmasak, sistemin yanlışlarını dile getirmezsek, hiçbir zaman çözüme ulaşamayız. Eleştirdiklerimizi mazlumlaştırmaktan başka bir işe yaramaz kişi eleştirileri.

Yanlışlık sistemde beyler, ana sorun sistem. Sistem yanlış, gerçek yanlışlık sistemde…

Ve bu sistemi; çaresizlikten mi, inattan mı, yoksa ideolojik nedenlerden mi ısrarla sürdürmek isteniyor bilemem.

İdeolojik nedenlerden mi dedim ya… Faiz olayını ‘hocaya sorun’ söyleminden yola çıkarak yazdım. Dilerim yanılıyorum.

Ekmiyorsun, biçmiyorsun, üretmiyorsun. Şımarık zengin bebeleri gibi hazır yemeye çalışıyorsun. Adeta Osmanlı dönemindeki gibi saray harcamalarından geri durmuyorsun. Ey yönetenler hele onların babaları var zengin. Babam sağ olsun diyorlar.

Ya bu ülkenin nesi var…

Çözüm insana doğru yatırım ve ülkede üretim, üretim, üretim.

Bu krizin nedeninin üretimsizlik, beceriksizlik olduğunu öğrenmek için ekonomist olmaya gerek var mı?

Ne haldeyiz diye sormuyorsun. Tarım ürünlerinin çoğunu düne kadar üretirken; bugün dışardan alıyorsun, umurunda bile değil.

Adam bana “Vallahi beyim, artık hanıma ya bugün dinlen lahmacun yiyelim akşama, diyecek cesareti bulamıyorum. Ekonomik gücüm buna el vermiyor.” diyor.

Artık buna da;

“Lahmacunu dolarla mı alıyorsun kardeşim demeyin.

Çünkü etin kilosu beli,

Yemin kilosu belli. Dışarıdan alınıyor.

Şekeri Ukrayna’dan ithal ediyorsun,

Mesela;

Gübre fiyatlarına 16 ayda %293 oranında zam geldi.

Onları bile dövizle almıyor muyuz?

Ve bu krizin bir başka nedeni de;

Bence tarihi bir yanılgı olan;

İtibarda tasarruf olmaz tespitidir.

Savaş sonrası Almanya ve Japonya’nın ve halkının neleri göğüslediklerini lütfen okuyun.

“Asla İtibarda tasarruf olmaz.” dememişler.

Neyi ürettilerse onu giymişler o gün…

2. Dünya Savaşı bittiğinde; Almanlar bir taraftan molozlar arasında ölmüş at eti yerken, bir yandan da yeni bir sisten hakkında düşünmeye başladılar.

Conrad Adenaur bu manzara karşısında şöyle der;

Umarım bir daha İsa bile gelse, tüm yetkiyi bir kişiye verecek kadar aptal olmayız.

Erken seçim, erken seçim diye tutturuyoruz.

Çok ama çok güçlü bir hükumet gelmedikçe.

Ucuz çözüm yollarında vaz geçilmedikçe,

Her parti ayrı bir ideolojinin peşinden koştukça,

Benim ideolojim yurtta hâkim olsun direttikçe,

Hele bu gitsin de Allah kerim dedikçe,

Yurt ve yurttaş önceliği kulak ardı edildikçe, bu krizde bir arpa boyu yol alınmaz.

Kim gelirse gelsin bu kafayı değiştirmedikçe, değiştirilmesi düşünülmedikçe ve ben doğruyum inadı yenilmedikçe, bertaraf etmek düşünülmedikçe değişen bir şey olmaz.

Baksanıza muhalefet tarafı bile bu olan bitenlere karşı bir araya gelemiyor.

Onlar varsa ben yokum anlayışı sürdürüldükçe…

Siz neden bahsediyorsunuz.

Sonuç;