Sayende Ankara meskenim oldu,
Kavuşamadık hiç zalımın kızı.
Hasretin aşkıma küskünüm oldu,
Barışamadık hiç zalımın kızı.
&
Bir akşam üzeri veya bir sabah,
Otursaydık, ne güzel olurdu, ah!
Kanun suçu değil, sayılmaz günah,
Konuşamadık hiç, zalımın kızı.
Avare avare gezdim sokakta,
Sabırla bekledim yokuş durakta.
Kızılay,Çankaya,veya Ulus’ta,
Buluşamadık hiç zalımın kızı.
Her defasında bir fırtına çıktı,
Sağımı çürüttü, solumu yıktı.
Aşkımız sonunda canından bıktı,
Sarılamadık hiç zalımın kızı.
Şair Demir döndü kuru budağa,
Kavuşmadı diye, mahcup adağa.
Sen mutlu, ben mutlu, dudak dudağa,
Öpüşemedik hiç zalımın kızı.
RSS
Twitter
Facebook
Youtube
Google+
Instagram
DEM’li Belediyeler: Hizmet Mi İdeolojik Siyaset Mi?
TASARRUF DEVLETTEN BAŞLAMALI...
YEŞİLÇAMIN EFSANE ADAMLARI: CÜNEYT ARKIN VE YILMAZ GÜNEY...
BAKARSIN BİR GECE ÇEKİP GİTMİŞİM...
IRKÇILIĞINIZDA BOĞULUN...
KEMALPAŞA TATLISI
Amedspor konferansı ve Amedspor tartışmaları bize ne anlatıyor?
ACEP BU YOLDA...
ÇİKOLATANIN KALP VE DAMAR HASTALIKLARI ÜZERİNE ETKİSİ…
ŞAMPİYONLUK HAKSIZLIĞA İSYAN NİTELİĞİNDE…
KİME ÇALIŞAN GAZETECİLER?
TÜKETİCİ UYUŞMAZLIKLARINDA ARABULUCULUK (ÜCRETSİZ ARABULUCULUK)…
Aşk ve Yaşam Üzerine Aforizmalar