İstanbul bu sana son şiirimdir,Bir daha ben seni övmem İstanbul.Adımbaşı yorulunca dizimi,Neden geldim diye dövmem İstanbul.
Bomboş sokaklarda gezdirdin yeter,Beni şu canımdan bezdirdin yeter,Yine bana zarar yazdırdın yeter,Lanet olsun artık sövmem İstanbul.
Sözüm söz bu defa unutma bunu,Her gelişimde de arattın dünü,Ömrümce unutmam artık bu günü,Bir daha yüzüne bakmam İstanbul.
Gördüm ki her köşede bir garip yatar,Zengini fakiri yokluğa iter,Dilerim bağında baykuşlar öter,Bir daha yoluna çıkmam İstanbul.
Cayır cayır yansan ateşte olsan,Sana bir damla su dökmem İstanbul.Masamda şişeme hicazlar çalsan,Sinirden dişimi sıkmam İstanbul.
Her sefer kahrolan sen mi ben miyim?Aklım ermez oldu bilmem nerdeyim?Anlamadım gitti ben ne haldeyim? Bir daha kendimi yıkmam İstanbul.
İstanbul, ben senin kölen değilim,Beni yaratan var kulun değilim,Bundan sonra sana olmaz meyilim,Sen için kendimi yakmam İstanbul.
RSS
Twitter
Facebook
Youtube
Google+
Instagram
DEM’li Belediyeler: Hizmet Mi İdeolojik Siyaset Mi?
TASARRUF DEVLETTEN BAŞLAMALI...
YEŞİLÇAMIN EFSANE ADAMLARI: CÜNEYT ARKIN VE YILMAZ GÜNEY...
BAKARSIN BİR GECE ÇEKİP GİTMİŞİM...
IRKÇILIĞINIZDA BOĞULUN...
KEMALPAŞA TATLISI
Amedspor konferansı ve Amedspor tartışmaları bize ne anlatıyor?
ACEP BU YOLDA...
ÇİKOLATANIN KALP VE DAMAR HASTALIKLARI ÜZERİNE ETKİSİ…
ŞAMPİYONLUK HAKSIZLIĞA İSYAN NİTELİĞİNDE…
KİME ÇALIŞAN GAZETECİLER?
TÜKETİCİ UYUŞMAZLIKLARINDA ARABULUCULUK (ÜCRETSİZ ARABULUCULUK)…
Aşk ve Yaşam Üzerine Aforizmalar